ﻧﮔﺍﺭﺧﺍﻧﻩ ﻛﺍﻣﺭﺍﻧﯾﻩ, شب
شب که میشه غم منو داغون میکنه لاله میشه دلمو چراغون میکنه
ستاره ها پرده زرنشون میشن پنجرها پر از گلابتون میشن
میگن درخت غمگینی تو بیشه گل میکنه فصل بهار همیشه
پرستوها نوک میزنن به شیشه میگن با یک گل که بهار نمیشه
یه وقتی بود دل که میخواست بهار میشد شبهای تهرون پر عطر یار میشد
ماه پیشونی رو پشت بوم پرسه میزد خورشید خانوم حرفهای سربسته میزد
اما حالا دنیا پر از دشمنیه اونچه که نیست یه یار دوست داشتنیه
اما حالا دنیا پر از دشمنیه اونچه که نیست یه یار دوست داشتنیه
پنجدری ها مثل ستاره کم شدن سرمه دونها پر از غبار غم شدن
میگن درخت غمگینی تو بیشه گل میکنه فصل بهار همیشه
پرستوها نوک میزنن به شیشه میگن با یک گل که بهار نمیشه
شب که میشه غم منو داغون میکنه لاله میشه دلمو چراغون میکنه
ستاره ها پرده زرنشون میشن پنجرها پر از گلابتون میشن
میگن درخت غمگینی تو بیشه گل میکنه فصل بهار همیشه
پرستوها نوک میزنن به شیشه میگن با یک گل که بهار نمیشه
میگن با یک گل که بهار نمیشه میگن با یک گل که بهار نمیشه
